Enkele weken
later zitten we alweer in de auto op weg naar een nieuw Europees avontuur. Ik
krijg 1 dagje vrij, nl. de donderdag van de wedstrijd. Geen probleem, Bordeaux
is amper 8 uur rijden en Phille &
Bajic, 2 Anderlechtfans annex drinkebroers die we in café Corto in de wijk Cimétière
d’Ixelles leren kennen via de Xave, notoire Anderlechtfan die amper of geen
wedstrijden mist (friendlies incluis) en we al een jaartje kennen, laten Cissen & mij weten dat ze graag mee willen
rijden. Bajic heeft ook een rijbewijs, dus is er behalve Cissen een 2de
chauffeur en kan zowel de heen- als de terugreis mooi in 2 gedeeld worden.
Althans, dat is toch het plan…
We vertrekken
rond middernacht en rijden zonder noemenswaardige problemen vlot Frankrijk door
en in. Rond 5u krijgt broertje het moeilijk en neemt Bajic het stuur over, om 2
uur later doodleuk mee te delen “dat hij een beetje moe aan het worden is”.
Enfin, Cissen
neemt terug over, een uurtje of 2 later rijden we Bordeaux binnen en parkeren we
ons net over de Irish pub Le Connemara, waar we een gigantische Anderlecht vlag
zien hangen en de Ierse eigenaar blijkbaar een topcommerçant is: de avond
ervoor zijn living legend Rudy uit Wingene en enkele maats er terecht gekomen
en Paddy vroeg hen honderduit over hoeveel volk er zou komen, hoeveel vaten hij
moest bestellen, of hij speciaal eten diende klaar te maken en dat iedereen
welkom was om zijn pub van zoveel mogelijk Anderlecht vlaggen en sjaals te
voorzien.
In elk geval
is de brave man in zijn opzet geslaagd, want om 9u zijn al tientallen
Anderlecht fans volop de away aan het vereeuwigen mits de nodige halve liters
Guinness & Kronenbourg. Cissen doet achteraan op een schijnbaar zachte
houten bank een verdiend dutje en rond de middag zoeken we op advies van enkele
locals een gezellig restaurantje op. Na een deugddoende maaltijd en de eerste
kennismaking met îles flottantes keren we terug naar waar het goed toeven was: “Top
o’ the mornin’ to ya!”
Een anderhalf
uur voor aanvang van de wedstrijd zet de colonne in paars en wit uitgedoste
fans koers naar het Stade Chaban Delmas. Ondanks de regen is de sfeer
uitgelaten, maar wij stappen de auto in om deze dichtbij het stadion te
parkeren: wij worden op vrijdag om 10u (zo’n 12 uur na het laatste fluitsignaal)
nl. terug op de werkvloer verwacht.
En dan begint de miserie: er zijn minder dan 10.000 tickets verkocht (op een totale
capaciteit van 34.000), maar toch moeten de 2.000 meegereisde Anderlecht fans met ticket in vak K
de linkse ingang nemen, die met ticket in vak L de rechtse. Ondanks verwoede
pogingen om iedereen van de harde kern te laten samenzitten, lukt dit niet en
de nerveuze, ingehuurde security begint letterlijk en figuurlijk door te slaan.
Even later roepen de helden versterking op van het CRS: wij kiezen net als
iedereen eieren voor het geld en stormen het stadion binnen. Sowieso raakt
iedereen waar hij moet zijn, want het hekken tussen beide vakken is allesbehalve
een Berlijnse Muuur.
Het stadion
is allesbehalve impressionant, al helpen de karige bezetting en het zeikweer (bis)
uiteraard niet tot een onvergetelijke belevenis. We zien een aangename match,
waarin we gaandeweg de controle overnemen, de druk opvoeren en uiteindelijk via
2 prachtige goals van Jestrovic & de Kosovaarse Albanees Besnik Hasi de
maat nemen van het hautaine zootje ongeregeld dat Les Girondins de Bordeaux
moet voorstellen: 0-2 en met anderhalf been in de volgende ronde.
Na de match
slagen we erin om 22u30 als allereerste te vertrekken, herhaalt het scenario
van de heenreis zich (eerste en meteen ook laatste keer dat Bajic ons, ondanks
herhaaldelijk aandringen nadien, zou vervoegen op een RSCA away trip) en rijden
we rond halfacht Brussel binnen. Na Phille & Bajic in Anderlecht te hebben
afgezet, arriveren we rond 8u in de studio die mijn broer ik en delen voor een
verkwikkende ochtendrust van goed anderhalf uur. Heen en terug rijden met de
auto, minder dan 6u slapen van woensdagmorgen 9u tot vrijdag 18u, maar we zijn
er toch bijgeweest!!
Op vrijdagnamiddag
valt opeens de euro van mijn baas:
“Dis Anthony, le match c’était hier soir?”- “Oui.”
“Et c’est joué à Bordeaux de 20h à 22h ?”
- “En effet.”
“Mais t’es quand même ici pour travailler?”
- “Ben, tu ne voulais pas me donner congé aujourd’hui, donc…”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten