Na een moeizaam begin (3 op 9), gevolgd door 2 schitterende zeges in onze allereerste Champions League New Style campagne, hebben we in Eindhoven 1 punt nodig om ons te kwalificeren voor de 2de ronde van de Champions League, met daarin de beste 16 ploegen van Europa; PSV moet winnen om door te stoten.
Arne had andere Oostendenaar Wim (cafébaas van ‘t Sportpaleis en voetballiefhebber tout court), die ter gelegenheid van de wedstrijd een BMW sportmodel van een maat geleend had, vervoegd en samen waren ze ons komen oppikken in Elsene. Francis die op dat ogenblik in de fanshop werkt zorgt in samenwerking met zijn collega (én onze copain) Claude voor de tickets.
Na vertrek in Brussel houden we even halt aan de McDonald’s in Houthalen voor een voedzame voetbalmaaltijd en een klein uurtje voor de wedstrijd komen op een parking nabij het Phillipsstadion aan. We blijken met een man of 40 in het vak naast dat van de “harde kern” van PSV te zitten (zonder afscheiding ertussen). Onder die 40 onder meer ook levende legendes Eddy Merckx en Paul Van Himst die doodgemoedereerd kijken naar het verbale geweld van de pubers en plattelanders in het vak naast ons. Inderdaad: veel geblaat en weinig wol van die kant. Vooral de stoere jongen die probereert te provoceren door wijdarms en ostentatief uit te pakken met een sjaal van hun vriendjes Sporting Charleroi wordt op hoongelach onthaald. De arme jongen begrijpt het niet en draait zich onverrichter zake terug richting speelveld.
De wedstrijd zelf kan niet beter beginnen... Onze verdedigers steken in een aanvallende bloedvorm: een zeldzame Europese kopbalgoal van Crasson en Koller die op aangeven van Didier Dheedene één van de makkelijkste doelpunten in zijn carrière scoort, zorgen er al na een kwart wedstrijd voor dat we op rozen zitten: 0-2.
De sfeer in het vak naast ons wordt grimmiger en enkele tientallen heefthoofden dreigen onze richting uit te komen. Wij gaan echter allemaal onmiddellijk rechtstaan (inclusief de beide bekende boezemvrienden) en na in beide landstalen te hebben rondgeschreeuwd dat er niet gelopen wordt en 1 blok moet gevormd worden, hebben de Brabanders met grote bek al snel door dat ze van een kale reis zouden terugkomen, waardoor ze met hun staart tussen de benen terug afdruipen richting reservaat.
De rest van de 1ste helft levert éénrichtingsvoetbal op, maar onze verdediging en vooral klassekeeper Filip De Wilde staan pal, voornamelijk op pogingen van Arnold Bruggink. In de loop van de tweede helft brengt PSV coach Eric Gerets Adil Ramzi in en dat blijkt een gouden wissel te zijn, want de score gaat op enkele minuten tijd van een comfortabele 0-2 naar een bibberende 2-2: 2 doelpunten van de snelle Marokkaanse flankspeler. We kreunen onder de immens zware druk van PSV, maar houden 40 minuten stand en in de toegevoegde tijd kan de Guineese invaller Soulemane Youla op de counter de geruststellende 2-3 scoren.
Overbodig te zeggen dat we een feestje bouwen. Ook de meer dan 2.000 meegereisde fans in het voorziene uitvak merken ons op en kort daarna gaan enkele gezangen heen en weer. Na FC Porto (in de 3de voorronde), Manchester United, PSV Eindhoven en Dynamo Kiev staan ons nog 6 topaffiches te wachten: wat een prachtige avond!
Tot we aan de auto aankomen en merken dat die hevig toegetakeld (lees: bekrast met “Kankerbelgen”, “PSV 4-ever” & “Fuck Anderlecht”) is. Klacht indien bij de (lokale) politie blijkt weinig zin te hebben en we beslissen rechtsomkeer richting België te maken.
Een grote domper op de feestvreugde, waardoor mijn 3de Europese verplaatsing (en de allereerste met een positief resultaat) in mineur eindigt.
Arne had andere Oostendenaar Wim (cafébaas van ‘t Sportpaleis en voetballiefhebber tout court), die ter gelegenheid van de wedstrijd een BMW sportmodel van een maat geleend had, vervoegd en samen waren ze ons komen oppikken in Elsene. Francis die op dat ogenblik in de fanshop werkt zorgt in samenwerking met zijn collega (én onze copain) Claude voor de tickets.
Na vertrek in Brussel houden we even halt aan de McDonald’s in Houthalen voor een voedzame voetbalmaaltijd en een klein uurtje voor de wedstrijd komen op een parking nabij het Phillipsstadion aan. We blijken met een man of 40 in het vak naast dat van de “harde kern” van PSV te zitten (zonder afscheiding ertussen). Onder die 40 onder meer ook levende legendes Eddy Merckx en Paul Van Himst die doodgemoedereerd kijken naar het verbale geweld van de pubers en plattelanders in het vak naast ons. Inderdaad: veel geblaat en weinig wol van die kant. Vooral de stoere jongen die probereert te provoceren door wijdarms en ostentatief uit te pakken met een sjaal van hun vriendjes Sporting Charleroi wordt op hoongelach onthaald. De arme jongen begrijpt het niet en draait zich onverrichter zake terug richting speelveld.
De wedstrijd zelf kan niet beter beginnen... Onze verdedigers steken in een aanvallende bloedvorm: een zeldzame Europese kopbalgoal van Crasson en Koller die op aangeven van Didier Dheedene één van de makkelijkste doelpunten in zijn carrière scoort, zorgen er al na een kwart wedstrijd voor dat we op rozen zitten: 0-2.
De sfeer in het vak naast ons wordt grimmiger en enkele tientallen heefthoofden dreigen onze richting uit te komen. Wij gaan echter allemaal onmiddellijk rechtstaan (inclusief de beide bekende boezemvrienden) en na in beide landstalen te hebben rondgeschreeuwd dat er niet gelopen wordt en 1 blok moet gevormd worden, hebben de Brabanders met grote bek al snel door dat ze van een kale reis zouden terugkomen, waardoor ze met hun staart tussen de benen terug afdruipen richting reservaat.
De rest van de 1ste helft levert éénrichtingsvoetbal op, maar onze verdediging en vooral klassekeeper Filip De Wilde staan pal, voornamelijk op pogingen van Arnold Bruggink. In de loop van de tweede helft brengt PSV coach Eric Gerets Adil Ramzi in en dat blijkt een gouden wissel te zijn, want de score gaat op enkele minuten tijd van een comfortabele 0-2 naar een bibberende 2-2: 2 doelpunten van de snelle Marokkaanse flankspeler. We kreunen onder de immens zware druk van PSV, maar houden 40 minuten stand en in de toegevoegde tijd kan de Guineese invaller Soulemane Youla op de counter de geruststellende 2-3 scoren.
Overbodig te zeggen dat we een feestje bouwen. Ook de meer dan 2.000 meegereisde fans in het voorziene uitvak merken ons op en kort daarna gaan enkele gezangen heen en weer. Na FC Porto (in de 3de voorronde), Manchester United, PSV Eindhoven en Dynamo Kiev staan ons nog 6 topaffiches te wachten: wat een prachtige avond!
Tot we aan de auto aankomen en merken dat die hevig toegetakeld (lees: bekrast met “Kankerbelgen”, “PSV 4-ever” & “Fuck Anderlecht”) is. Klacht indien bij de (lokale) politie blijkt weinig zin te hebben en we beslissen rechtsomkeer richting België te maken.
Een grote domper op de feestvreugde, waardoor mijn 3de Europese verplaatsing (en de allereerste met een positief resultaat) in mineur eindigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten